We zijn weer thuis!

Acht maanden geleden begon voor ons een bijzonder wieleravontuur  met de volgende aankondiging op dit blog: "Over the Hill is een vriendenteam met een passie voor fietsen bestaande uit jonge talenten en oude knoesten die het voornemen hebben om met Tour for Life in acht dagen van Italië naar Nederland te fietsen. Voor een goed doel en met een goede moraal. Dat goede doel is Artsen zonder Grenzen, een organisatie die medische noodhulp biedt aan slachtoffers van rampen, oorlogen en epidemieën."

Na het vieren van mijn vijftigste verjaardag vond ik dat het tijd werd om (nog) een serieuze sportieve prestatie neer te zetten. Wielrennen vond ik wel leuk, de combinatie met sponsoring van Artsen zonder Grenzen sprak mij aan en naar aanleiding van enthousiaste verhalen van eerdere deelnemers leek Tour for Life  een mooie uitdaging. In eerste instantie was het enthousiasme om mee te doen niet overweldigend, alleen mijn broer Maarten melde zich spontaan aan. Maar na een inspirerende informatie avond van Tour for Life in "Hees is the Plees" melden Marc Evers en Emile van Dijk zich aan bij het team. Een aantal vrienden uit de omgeving werden ook overgehaald om mee te doen en Team Over the Hill kreeg steeds meer vorm. De wielerkoorts sloeg definitief toe toen ook onze twee zonen van net (niet) zestien, Hubert Evers en Siebe Reinders, aangaven graag mee te willen. Zij werden daarmee de jongste deelnemers ooit aan de Tour for Life.

De afgelopen week zijn we achter de daadwerkelijke consequenties van ons voornemen gekomen: na 1.250 km afgelegd te hebben op de racefiets, waarbij we ruim 19.000 hoogtemeters hebben overwonnen bleek dat we die goede moraal heel hard nodig hebben gehad om de eindstreep te halen. Maar de combinatie van afzien en daarbij een bijdrage leveren aan Artsen zonder Grenzen heeft er toe geleid dat alle negen renners van Team Over the Hill inmiddels terugkijken op een onvergetelijke wielerweek.  

Uiteraard begin je niet zomaar aan zo’n monstertocht op de fiets, maar niemand van ons realiseerde zich in maart wat het daadwerkelijk betekent om een week lang serieus wielrennertje te spelen en daarbij afstanden af te leggen die overeenkomen met etappes uit de Tour de France met een gemiddelde lengte van 160 km per dag, inclusief beruchte bergen als Alpe d’Huez, de Crois de Fer, Col de Madeleine en de Grand Ballon. Wat daarbij in onze voorbereiding niet echt hielp was het extreem koude voorjaar: de eerste gezamenlijke trainingstocht werd afgelegd op 24 maart, waarbij we te maken kregen met windstoten van 90 kilometer per uur en een gevoelstemperatuur van min 16. Hongerklop, verkleumde vingers en tenen: omstandigheden die we normaal gesproken alleen vanaf de bank meemaken terwijl we comfortabel naar voorjaarsklassiekers kijken waarbij beroepsrenners zich in noodweer afbeulen.

De motivatie om de aanbevolen trainingsschema’s vanuit de organisatie van Tour for Life aan te houden was hiermee ook tot ruim onder het vriespunt gedaald. Toch werd er  de opeenvolgende weken hard gekoerst om voldoende kilometers in de benen te krijgen. Maar het trainingsweekend eind april in de Ardennen leverden voor sommigen van ons alweer een flinke deuk in het zelfvertrouwen op: de steile klimmetjes waren heel wat anders dan de vlakke fietspaden in de Kempen of bij Ronde Hoep en we moesten nu al heel diep gaan om deze bescheiden heuvels te overwinnen. Wat betekende dit dan wel niet voor de Alpenreuzen die op ons lagen wachten?

De afgelopen zomermaanden stonden voor de leden van Team Over the Hill dan ook volledig in het teken van fietstrainingen, waarbij bergen werden bedwongen in de Eiffel en de Dolomieten, klassieke wielerparcoursen werden afgelegd in de Vogezen en Toscane en aan een aantal wielertoertochten werd meegedaan in Nederland en Belgie. In totaal werden er zo’n 36.000 trainingskilometers gemaakt door Team Over the Hill, maar hierbij zaten wel grote individuele verschillen tussen de negen renners. Of dit voldoende was om als team de eindstreep te halen op 8 september moest nog maar blijken.  

De spanning was dan ook voelbaar bij alle renners toen we eind augustus vertrokken naar de start in Bardonecchia in Italie. Daar aangekomen boden de startlocatie, het voormalig Olympisch dorp van de winterspelen, de schitterende omgeving en de ontmoeting met alle andere 550 renners die meededen  aan de Tour for Life, genoeg vertrouwen om aan Tour for Life te beginnen. Na het verlossende startschot op 1 september volgden voor ons acht schitterende wielerdagen waarbij we door diepe dalen zijn gedaan maar gelukkig veel meer hoogtepunten hebben meegemaakt. De dagelijkse hectiek bij de altijd zeer vroege start, het naar beneden storten door donkere tunnels tijdens de afdaling, de eindeloos glooiende saaie heuvels in Noord Frankrijk, pijn op ongewone plekken en een natte en koude start in de Ardennen ben je gauw vergeten wanneer je je tussen schapen door slingert op weg naar de top van de Croix de Fer, je afdaalt in de stralende zon met rechts de Mont Blanc en links het meer van Geneve en je eindelijk je teamgenoten weer ziet die op je wachten met een bord pasta boven op de Grand Ballon. Het bijna altijd mooie weer, de schitterende panorama’s onderweg en alle enthousiaste deelnemers boden gelukkig meer dan voldoende de motivatie tijdens Tour for Life om door je vermoeidheid heen te trappen.

Inspirerend was ook de deelname van een team van medewerkers van Artsen zonder Grenzen die je soms onderweg tegenkwam en waarmee je al fietsend, op de rustige stukken, een gesprek kon aanknopen over hun bijzondere werk. Ook tijdens de avond-etappe, de dagelijkse afsluiting  op de camping met alle renners, werd met reportages aandacht besteed aan het werk van Artsen zonder Grenzen. De zestig deelnemende wielerploegen brachten tijdens de vijfde editie van Tour for Life bijna 1,3 miljoen Euro op voor het werk van Artsen zonder Grenzen. Deelname aan Tour for Life is hiermee meer dan een stukje fietsen met vrienden. Een tour de overigens alleen maar mogelijk is door de enthousiaste begeleiding van de meer dan 150 vrijwilligers van Tour for Life. Voor ons team was de hulp van onze eigen begeleiders Marloes, Ben en Pieter tijdens de check points en onderweg onontbeerlijk om door te blijven fietsen. Heel veel dank hiervoor. De aankomst op de Cauberg in Valkenburg afgelopen zondag met een compleet Over the Hill team en de allerlaatste, emotionele aanmoedigingen van familie en vrienden langs de kant vlak voor de finish vormden voor ons een perfecte afsluiting van de Tour van ons Leven.

Als Team Over the Hill hebben we tijdens T4L mooie avonturen maar ook aangrijpende gebeurtenissen meegemaakt.  De komende weken volgen de verslagen hiervan, in combinatie met inspirerende beelden, op dit blog. Stay Tuned!