Terwijl een deel van het team nog een trainingsstage in de Vogezen belegt en er hoogtemeters worden gemaakt in de Eiffel
besloot Hubert, de jongste renner van Team Over the Hill, om het na wat
buitenlandse trainingsstages dichter bij huis te zoeken in het altijd zware
fietsgebied Zeeland. Bij deze het verslag van zijn trainingsweekend.
Hoe moest ik in Zeeland komen? De rest van de
familie zat al te genieten op de boot! Oma bood al aan om me te brengen, maar
ik dacht dit is mijn kans. Mijn 1e tocht boven de 150 km lag in het
verschiet, 153 km gaf de anwb-routeplanner aan. Dat zal een zware tocht worden
dacht ik al, daarom de dag van te voren nog een trainingstocht ingelast. Mijn
debuut bij de tour club van Heeze en gelukkig bleef het een rustige tocht: de
tempobeul ‘de Mander’ verkoos zijn bed boven zijn clubje. Toch werd er flink
doorgefietst en kwam ik met een mooi gemiddelde en 90 km op de teller weer terug
in ‘Hees is the plees.’
De volgende dag moest ik er toch echt aan
geloven: de barre tocht richting
Kortgene. Met wat spierpijn in de benen en de plaatsen waar ik langs kwam op
het stuur geplakt en vol goede moed op de trappers. Helaas reed ik al fout bij
Eersel, maar papa was me halverwege tegemoetgekomen (met de wind mee) en toen bleek de tocht goed te doen. Op het
einde gingen we zelfs nog een stukje tijdrijden tegen de wind in. Hiervan werd
papa zelfs overmoedig en ging die ook voor de aflossing met 37 gemiddeld. Dit
bleek niet echt een succes, maar we haalden de finish. 175 km tegen de wind in,
dan kunnen we ook de bergen doorkomen!
De dag erna een rustdag genomen, dit had ik
wel verdiend dacht ik. Lekker gesurft, ook een mooie sport! De dag erop toch
een tochtje over Noord-Beveland gefietst, prachtig fietsgebied. En wat is het
lekker om na 40 km stoempen tegen de wind in, terug te vliegen met de wind mee.
Teruggekomen dacht ik lekker naar de camping te kunnen gaan om te surfen, maar
kwam ik wéér een fanatieke fietser tegen. Aardige kerel dacht ik, dus
afgesproken om de volgende dag een rondje samen te maken.
De volgende morgen stond hij er strak bij, met
mijn droomfiets, een Bianchi. Ook de tocht was mooi, alleen de praatjes
overtroffen wel alles. Maar toen puntje bij paaltje kwam, mocht ik de drankjes
afrekenen. Toch was het een mooie afsluiter van mijn trainingsweek in Zeeland.
Ik ben er ook achter gekomen dat ik liever tegen de bergen op fiets, dan tegen
de wind.
Dus laat de tocht maar komen, ik heb er zin
in!!
Hubert
No comments:
Post a Comment