Navigeren en recupereren


Het idee was prima: vanuit verschillende windstreken zouden diverse leden van Team Over the Hill op de fiets afreizen naar de eerste deelnemersbijeenkomst van Tour for Life. Een mooie en zinvolle besteding van de zondag: eerst een relaxte ochtend training gevolgd door informatieve clinics over trainen, voeding, navigatie en sponsoring voor onze Tour for Life plannen.

Via google maps, solide fietsnavigatie apparatuur uit de jaren tachtig en zelfs gloednieuwe GPS systemen werden de routes geprogrammeerd. Slechts 90 kilometer vanuit het Eindhovense, dat leek prima en op tijd te doen. Rotterdam had al meer dan genoeg kilometers in de benen dus dat zou ook wel goed komen. Vanuit de omgeving Amsterdam werd zelfs besloten om nog maar een mooie lus in de route te leggen want anders zou je wel eens te vroeg aan kunnen komen …. 

De praktijk pakte evenwel iets anders uit. Hoewel de weersverwachting een stralende, maar koele dag had voorspeld begon deze vroege zondag ochtend met een dik grauw mistgordijn over het gehele land.  En de al weken striemende noordoosten wind blies nog steeds over de Nederrijnse laagvlaktes. Mogelijk dat die mist een directe invloed had op de communicatie met de navigatie satelieten want zowel vanuit de heidevelden als de polder begon er vanaf het vertrek een keiharde tweestrijd tussen het onfeilbaar geachte mannelijke richtingsgevoel en onverzettelijke, maar onbegrijpelijke aanwijzingen op te kleine navigatieschermen. Voeg daarbij onduidelijke old-school ANWB paddenstoelen, onontwarbare kronkelpaden in de Zeister bossen en onbetrouwbare zondagse pont dienstregelingen over de rivieren in de Betuwe en de conclusie is duidelijk: de eerste proeve van bekwaamheid voor route rijden was zwaar onvoldoende voor Team Over the Hill.

De sectie Amsterdam was nog net op tijd voor de inderdaad broodnodige clinic “navigatie”. Al werkte  ook dit iets anders dan verwacht: de recent aangeschafte, hypermoderne GPS bleek een brug te ver voor de navigatie apparatuur die de Tour for Life organisatie ter beschikking stelt. De deelnemers kregen een zwart doosje voor op het stuur uitgereikt en de uitleg die volgde ging over tientallen functies en activatieknoppen verbonden aan deze “black box”: tel drie verschillende afstandsbedieningen, een verdwaalde tomtom, blackberrie en een mobieltje bij elkaar op en je hebt een beeld van de gebruiksvriendelijkheid van dit apparaat. De dooddoener kwam na 20 minuten instructie uit de zaal: “je moet hem gewoon op route zetten en dan verder niets meer doen”. Een aantal durfals ging na deze uitleg een proefrondje rijden, maar die heb ik deze middag niet meer terug gezien.

De afdeling Brabant maakte het deze dag wel meteen het bontst: zij kwamen aanzetten nadat de informatie markt gesloten was en de clinics bijna waren afgelopen. Uiteraard lag dat niet aan het fiets- of navigatievermogen van de teamleden maar aan allerlei onvoorziene omstandigheden. Als we de verhalen van Bas, Emile en Hubert moesten geloven waren er onderweg al zoveel avonturen beleeft dat we eigenlijk geen berg meer op hoeven om met sterke verhalen over Tour for Life thuis te komen: de anekdotes over afgebrande heidevelden, roze straten en zwalkende pont kapiteins galmden door de bijna lege ruimte.

Wat daarbij enige verbazing wekte bij de nog serieus napratende andere teams en de organisatie van Tour for Life was het feit dat de stoere renners zich meteen tegoed deden aan een welverdiend biertje en na een tijdje één voor één fris gedouched weer verschenen. Moest er niet worden terug gefietst? Maar dat hadden de Brabo’s natuurlijk wel goed voor elkaar: Mihaly had een hotelkamer voor de heren geregeld om zich te verfrissen. Daarbij was onze nieuwe begeleider Ben met de team bus vooruit gereden om de vermoeide renners weer veilig naar huis te brengen. Als deze dienstverlening exemplarisch is voor de verdere service van Ben voor Team Over the Hill dan kunnen we ons geen betere wensen. Ben: fantastisch dat je meegaat en welkom bij de club!

Gelukkig was er één iemand van Team Over the Hill die deze dag niet volledig de weg was kwijt geraakt. En hoewel Mihaly ook niet feilloos de beste route wist te vinden heeft hij wel zinvolle informatie weten te verwerven. Ik verwijs dan ook graag naar zijn blog bijdrage onder de bondige titel “Voer & Training”: verplichte kost voor alle leden van Team over the Hill die om wat voor reden dan ook niet bij de bijeenkomst van afgelopen zondag konden zijn.

No comments:

Post a Comment