De Grote Ronde

Met de start van de Tour de France is in ieder geval het zomergevoel weer in Nederland, nu hopen dat het weer ook meewerkt en de zon blijft schijnen. De Tour: dat is Theo Koomen op een transistor radiootje in de tuin. Het schooljaar is afgelopen, je bent over en de hele lange zomervakantie ligt voor je. Langzaam kom je in je vakantie ritme: laat op staan en luieren. Om je ouders een beetje tegemoet te komen in hun weeklacht over “dat eeuwige gehang dat nog weken gaat duren” besluit je om dan toch maar in de knal zon het gras te maaien. Na wat heen en weer rennen met de handmaaier hou je het voor gezien. Je sleept de stretcher uit de schuur en zet hem in de schaduw. Radio erbij, antenne uitklappen en pielen met de transistor knop om maar niets te missen van die extatische commentaarstem die je meesleept over de alpenreuzen.

Michel Fugain, Julien Clerc en de Amazing Stroopwafels als jaarlijks terugkerende muzikale bakens op weg naar de finish. De geur van pas gemaaid gras, lome hitte, een vroeg middag biertje. In deze zomer idylle is geen plaats voor dopingschandalen of oeverloze discussies over ethiek en eerlijkheid van de renner. Dat je later hoorde dat Theo Koomen een groot gedeelte van zijn commentaren onder de platanen op een Frans terras insprak in plaats van hangend in de bochten achter op de motor tijdens de afzink was eigenlijk een grotere teleurstelling dan de berichten dat waarschijnlijk de volledige TI-Raleigh ploeg onder den drog de ploegentijdritten domineerden. 

Ook na 100 jaar behoudt de Grote Ronde zijn magie, maar het radiootje op het terras is nu vervangen door live streaming in werktijd. Zeeën van tijd en onwetendheid hebben plaats gemaakt voor drukke agenda’s en de ene wielerontmaskering na de andere. Tussen de bedrijven door moet er ook nog hard gewerkt worden aan de voorbereidingen van onze eigen grote ronde. Afgelopen zondag, terwijl de tour karavaan zich letterlijk in allerlei bochten moest wringen op Corsica was Team Over the Hill in vol ornaat te bewonderen in het Groene Hart.  Wij gaven de voorkeur aan strak koersen langs de Rotte en de Reeuwijkse Plassen in plaats van de smalle, slingerende bergweggetjes tussen Bastia en Ajacio. Mihaly had een mooie ronde uitgezet vanuit Rotterdam. Het eerste gedeelte van deze tocht werd in een professioneel hoog tempo afgelegd.

Dit werd voornamelijk bewerkstelligd door de strakke nieuwe tenues van Over the Hill. De korenblauwe shirts met een klassieke witte band aan voor- en achterzijde met daarop het team logo staken mooi af in het groene rivierenlandschap. De rode accenten en zwarte koersbroeken maakten het geheel af. Dat mogelijk ook de wind een rol speelde bij onze hoge snelheid werd pas op de terugweg duidelijk. De fiere teamgeest die ons op het eerste gedeelte van de trainingsronde in een soepel draaiende wielerploeg transformeerde sloeg om in een steunend groep renners die harkend tegen een zomerse bries op boksten. De wind joeg straf door de kale polder en mochten we al even de illusie gehad hebben dat we als een zoevende machine in de buurt kwamen van een echte wielerploeg, deze hoop werd nu krachtig weggeblazen. Haperende waaiers en onregelmatige tempowisselingen drukten ons gemiddelde aanzienlijk. Het psychologisch effect van de fraaie team outfit bleek al snel uitgewerkt.  En in de hoofden van de renners sloop langzaam de twijfel over de voorbereidingen voor Tour for Life.  Als we in de polder bij een straf windje al zo terugvallen, wat staat ons dan te wachten in de bergen?

Een korte stop op het terras aan de Rijn bij Hotel Belvedere in Schoonhoven bracht even verlichting. Het feit dat we daarbij in de schaduw onder de platanen zaten droeg bij aan de zomerse stemming. De laatste kilometers naar Rotterdam werden dan ook weer met een goede moraal afgelegd. Eendrachtig malend in een soepel lint kreeg onze teamspreuk “Veni, Vidi, Bici” , die prominent is afgedrukt op de achterzijde van onze koerstruien, ook inhoudelijke invulling: we kwamen, we zagen het Hollandse landschap aan ons voorbij schuiven en fietsen er lustig op los. Mogelijk dat daarbij ook de gedachte aan de komende BBQ van Suzanne en Mihaly ons weer extra kracht in de benen gaf. De jonge “Over the Hill” wielerploeg heeft een mooie traditie opgebouwd die ook nu weer werd bevestigd: de maaltijden na onze gezamenlijke trainingsritten zijn altijd uitstekende verzorgd.     

Mogelijk is hier sprake van overcompensatie om het wroegende gevoel van onvoldoende trainingsvoorbereidingen voor onze Grote Ronde weg te consumeren met goed eten en drinken? Met nog twee maanden voor “Le Grand Depart” van Tour for Life begint de onzekerheid langzaam aan de renners te knagen: heb ik genoeg kilometers in de voorbereiding gemaakt? Hoe kom ik die berg op als ik in Nederland tijdens trainingsrondjes niet verder kom dan twee keer een viaduct en 46 verkeersdrempels? Twee dagen achter elkaar meer dan 100 kilometer fietsen gaat nog maar hoe voel ik mij na zes dagen en meer dan 150 kilometer per dag, in de wetenschap dat er op dag zeven 220 kilometers moeten worden afgelegd?     

We gaan het meemaken over acht weken. Eerst nog maar genieten van de heerlijke scampi’s, de zalm, het lam, een Gulperner biertje of een frisse Chardonnay in de zonnige achtertuin van Suzanne en Mihaly. Laten we deze idylle nog maar even in stand houden. En de bergen, ach dat zien we wel, bovendien ligt daar volgende de laatste berichten nog steeds sneeuw. Laten we eerst maar genieten van deze eerste zomerse dag in het vlakke Nederland.