Problemi + Benessere = Performance

Auteur Emile (nog met oude helm!)

Met nog maar vier weken te gaan voor de start van de Tour for Life kan nu al worden geconstateerd dat maar weinigen de daadwerkelijke impact hebben kunnen inschatten van de consequenties van onze spontane inschrijving. De racefiets is al maanden niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven, brengt ons op plaatsen die we normaal gesproken nooit hadden bezocht en tot daden waarvan we niet wisten dat we er toe in staat waren. De fiets wordt meegesleept naar familiebezoek, gaat mee op de boot, wordt ingezet voor woon- werkverkeer en speelt een belangrijke rol tijdens  onze vakantie. Dit blijkt ook uit de verslaglegging van de fietsavonturen van teamgenoot Emile. Bij deze zijn WHERE ABOUTS tijdens zijn vakantie in Italie (1week) en Corsica (1 week):

Na een trainingsritje ergens tussen Venetie en Florence die met name tot doel had de vele autokilometers uit de benen te rijden, dan eindelijk na een paar dagen aangekomen bij het meer van Bolsena. Een mooie uitval plek voor de Romeinen want slechts op 130km van Rome. Met een van GPSies downloadend routebeschrijving rondom het meer, heb ik me verschrikkelijk vertild aan de zwaarte ervan: de 90km/1500hm leken op papier toch zo goed te doen !? Allereerst ben ik gestart vlak voor het middaguur met slechts een ontbijtje achter de kiezen. omdat ik 's ochtend nog bij de lokale fietsboer moest zijn (later meer). Met een temperatuur van tenminste 30 graden en een leuk tegenwindje vanaf de noordkant van het meer, begon het tankje aardig leeg te raken..... Mijn 2 bidons waren dat al eerder, dus onderweg cola en water ingeslagen, al rijdend wat gegeten en verder.

Wat nog het meest tegenviel, was de abominabele toestand van het wegdek, met name op dat gedeelte waar een fietser geacht wordt te rijden: aan de rechterkant en niet teveel naar het midden (Siebe!). De onverharde paden op de Strabrechtse Heide fietsen veel comfortabeler. Na de laatste col van de rit te hebben overwonnen, was de dorst en honger erg groot en ben ik neergestreken op een terrasje voor werkloze Bolseners. Kort na mij  komt daar een groep zichtbaar ongetrainde Denen van hoog in de veertig - vooraan in de vijftig aan gekacheld op mountainbikes onder leiding van een op Bjarne Riss gelijkende gids. Bleek een gezelschap van 'singles' te zijn, die via een reisorganisatie zich voor deze trip aangemeld hebben. Even leuk gepraat met een aantal blonde vertegenwoordigsters van deze groep: uitnodiging voor volgend jaar heb ik op zak. Enfin, het werd tijd om huiswaarts te keren en de laatste kilometers downhill af te leggen.

Ik zou nog even terugkomen op die 'fietsboer' Caprio1906 uit Montefiascone: nog nooit zo iets gezien! Een mega grote werkplaats, lab om metingen te doen aan fiets en rijder (problemi + benessere = performance zie http://www.gstimebike.com/ ), showroom met prachtige fietsen, frames en accessoires.  Naar aanleiding van een bloedmooie Pinarello heb ik met de eigenaar van Caprio1906 nog gesproken over Tour For Life en onze eigen historische Pinarello die de heuvels over gaat. Blijkt daar net een belangrijke commercieel manager van Pinarello in winkel te zijn, waar ik absoluut  een hand mee moet schudden. Helaas spreekt deze man geen woord Engels …. De eigenaar zelf wilde graag met mij volgende keer een rondje mee rijden. Nairo Quintana is waarschijnlijk beste look-alike voor deze man: loopt makkelijk onder een tafel door en weegt nog geen 60kg. Van Marjits in deze winkel een nieuwe helm gekregen in de Colore Arancione: het is ook verschrikkelijk gevaarlijk rijden daar in Italië ; -)!

Een andere memorabele rit is die op Corsica geweest. Wat allereerst opvalt is de kwaliteit van de wegen in vergelijking met die in Italië. Natuurlijk is de Tour de France daar geweest en zijn de wegen waarlangs de tour zich afgespeeld heeft, fenomenaal goed (als francofiel kan ik niet anders rapporteren). Onze residence bevond zich langs de laatste kilometers van Etappe 2, die eindigde iets buiten Ajaccio. Het moet daar een enorme chaos geweest zijn (de Corsicanen noemen dat  'un bordel'' ), want de weg loopt dood iets voorbij de finish. Daar bevinden zich de Iles de Sanguinaires , die rood/purper  kleuren bij ondergaande zon (point parate: een aanrader). De route die ik gereden heeft kenmerkt zich door een voor Corsica typerend hoogteprofiel als je van de kust landinwaarts rijdt: de eerste helft van je rit rij je alleen bergop, daarna logischerwijs vooral bergaf.

Met 27 graden om 8 uur in de ochtend en ruim boven de 30 graden na 10 uur, was het weer een dorstig ritje. Op een van mijn tankplaatsen, Bastelica - net iets voorbij Radicale - strompel ik een barretje binnen en vraag om koud water en cola. Begint deze man een heel verhaal af te steken dat hij het beste water van heel Corsica heeft. Hij heeft een speciale tank onder zijn huis liggen en daar laat hij speciaal water uit de Alpen aanvoeren. Nergens anders te krijgen ! Bovendien zou dit water erg goed zijn voor herstel en geen pijn in de buik opleveren. Om hem (en mijzelf) te plezieren heb ik ter plekke 2 bidons geledigd en 2 volle voor onderweg meegenomen. Toen nam hij me mee naar buiten en liet hij zijn uithangbord zien: speciaal voor al die vermoeide fietsers en wandelaars, biedt hij dit water gratis aan UNE EAU PURE SORTIE DES MONTAGNES DE BASTELICA. Gesterkt door dit fantastische water, vlieg ik de laatste kilometers naar boven. Helaas, net zoals met de toverdrank van Panoramix stopt de werking na enige tijd. Uiteindelijk toch thuisgekomen.

Twee dagen later zie ik  's ochtends bij ons appartement het bekende TVM logo/tenue op een racefiets voorbij komen en in de avond zie ik deze zelfde sporter sprintoefeningen doen heuvelop. Blijkt onze tweevoudig wereldkampioen sprint Erben Wennemars te zijn. Ondanks dat hij al 3 jaar geleden afscheid genomen heeft van de topsport, traint hij doodleuk 2x per dag zonder daarbij de fitness mee te tellen.  Kortom, ons trainingsschema is echte recreatief en zo is het ook bedoeld. Op zijn verzoek heb ik nog meegeholpen met wat elastieken banden, zodat hij bochtentraining met weerstand kon doen. Daarna een biertje met hem gedronken. Hele geruststelling dat dat ook onderdeel van zijn programma is. Daar kunnen we dus ook gewoon mee doorgaan.

Het laatste belangrijke wapenfeit heeft plaatsgevonden in Nederland: ik heb een tandje extra erbij laten leggen op de pion achter. Toch prettig idee om iets over te hebben ....  Kan nu bijna niet meer wachten tot 1 September, want dat rijden op het vlakke in Nederland is toch even iets anders.

Emile